پیش‌بینی بهزیستی تحصیلی براساس احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی با میانجیگری جهت‌گیری هدف در دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی بهزیستی تحصیلی بر اساس احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی با میانجیگری جهت‌گیری هدف در دانش‌آموزان دبیرستانی شهرستان قهاوند بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعة آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه به تعداد 1126 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای 285 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد بهزیستی تحصیلی تومینین- سوینی، جهت‌گیری هدف الیوت و مک گریگور و همکاران، نشاط ذهنی رایان و فردریک و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات  استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته­ها نشان داد که الگوی پیشنهادی واسطه­مندی جهت­گیری هدف در رابطه بین نشاط ذهنی و احساس تعلق به مدرسه با بهزیستی تحصیلی برازش مطلوبی دارد، به طوری که احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی با نقش میانجی جهت‌گیری هدف توانستند 54 درصد از واریانس بهزیستی تحصیلی دانش­آموزان را تبیین نمایند. بخش دیگری از یافته­ها حاکی از آن بود که احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی توانستند 8 درصد از واریانس جهت­گیری هدف را پیش‌بینی کنند. به طور کلی نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که نشاط ذهنی فقط به صورت غیر مستقیم توان پیش بینی بهزیستی تحصیلی را دارد، ولی متغیر احساس تعلق به مدرسه به صورت مستقیم و غیر مستقیم از توان پیش بینی بهزیستی تحصیلی دانش­آموزان برخوردار است.